Eén maand met een NFC-chip in je hand
Precies een maand geleden zat ik tegenover een hevig getattoeerde man die met een flinke spuit een NFC-chip in mijn hand implanteerde. Dat betekent dat ik, samen met hoofdredacteur Dick, nu 30 dagen onderzoek of 'biohacking' de toekomst heeft. Dit zijn mijn bevindingen tijdens de eerste maand.
Dick en ik lieten de chip implanteren tijdens de IFA-beurs, waar beveiligingsbedrijf Kaspersky ook sprak over de gevaren van het Internet of Things, én het 'Internet of Humans'. Met de NFC-chip in onze hand willen we experimenteren wat de voor- en nadelen, en de risico's van biohacking zijn. Waarom we dit doen, en hoe we tot het idee kwamen, lees je hier.
Fysieke gevolgen
Hoewel de chip maar klein is (1,6 centimeter), zijn de gevolgen van zo'n implantatie groter dan wanneer je bijvoorbeeld voor het eerst een smartwatch koopt. Als dat niks is, gooi je die in het slechtste geval gewoon weg, maar de NFC-chip die wij lieten zetten in onze handen blijft zitten tot we die chirurgisch laten verwijderen.
Dat is nogal een toewijding, dus vinden we het belangrijk om te laten weten wat de fysieke gevolgen zijn van het implanteren van zo'n chip.
Dat heeft namelijk een paar fysieke gevolgen, maar die zijn niet ernstig en, belangrijker nog, niet permanent.
Litteken en blauwe plek
Het begint met de naald, die zo flink is dat hij een klein litteken achterlaat. Op mijn hand zit dan ook een klein rood puntje waar de naald naar binnen gaat, en die ook zorgt dat je de eerste 2 dagen een flinke pleister op je hand moet dragen. Toen die er eindelijk af ging bleef het wondje nog wat bloeden, maar dat heelde snel weer.
Het is de blauwe plek die je even kan laten schrikken. Een paar dagen nadat ik de chip had laten zetten, ging mijn hand van blauw naar geel naar groen, wat er zeker niet prettig uit ziet. Dat heeft vooral te maken de prik zelf en niet met de chip - dat bleek heel logisch te zijn voor de wat meer medisch onderlegde personen aan wie ik mijn hand liet zien. Gelukkig verdwijnt de blauwe plek na een paar dagen gewoon weer.
Je kunt de chip voelen zitten in je hand, al moet je er wel zelf overheen wrijven op de plek waar het ding onder je huid zit. Buiten dat merk je met bijvoorbeeld typen of dingen tillen niets van de chip. Sterker nog, na een tijdje vergeet je zelfs dat hij er zit.
Praktische toepassingen
De praktische toepassingen van de chip vallen echter nog tegen. Dat begint al met het feit dat hij niet makkelijk gevonden wordt door een telefoon. In de meeste toestellen zit de NFC-lezer op een specifieke plaats (en dat is bij ieder toestel anders), en je moet die heel secuur op de chip in je hand houden. Dat gaat vaker niet goed dan wel.
Daar komt nog eens bij dat er vanaf je smartphone op het eerste gezicht weinig mogelijkheden zijn om iets met de chip te doen. Je kunt er bijvoorbeeld een stukje tekst aan hangen (zoals een web-adres), maar omdat de chip maar weinig opslagruimte heeft (868 bytes (!) is een afbeelding bijvoorbeeld niet mogelijk.
Visitekaartje
We kozen uiteindelijk voor ons visitekaartje, wat we nog wel nuttig vonden. Als iemand nu mijn hand 'scant' verschijnen gelijk mijn telefoonnummer, emailadres en functie als contact in hun telefoon.
Hulp van de FAQman
Buiten dat hebben we nog niet veel nut gevonden voor de chip. We kunnen er voorlopig de deur nog niet mee openen, en een OV-chipkaart of een bankpas koppelen lijkt helemaal onmogelijk.
Gelukkig hebben we iemand in huis die daar wel raad mee weet: De FAQman! Hij heeft een paar goedkope kaartlezers uit China weten te importeren en sleept ons binnenkort achter onze computers weg om onze hand te lenen. Wordt vervolgd!