Google Glass: Hoopvolle toekomst of ijdele hoop?
Het ziet er niet goed uit voor Google Glass. Google trekt de stekker nog niet helemaal uit het project, maar het stopzetten van de verkoop toont wel aan dat de futuristische bril alles behalve het succes is geworden waar Google op hoopte.
Hoe anders zag het er twee jaar geleden nog uit. Hoe is het zover gekomen?
Revolutie
Deze gadget gaat ons leven veranderen, denken we collectief wanneer Google de Glass-bril aankondigt in 2012. De sciencefiction-toekomst die we kennen uit films, lijkt weer een stapje dichterbij. Straks kunnen we niet meer zonder zo'n handig schermpje in onze ooghoek. Iedereen heeft 'm en Google domineert de wereld. Niet zo'n gekke gedachte, als je bedenkt hoeveel mensen een Android-smartphone hebben die naadloos gaat samenwerken met de wearable.
Even lijkt het ook die kant op te gaan. Google lanceert een testversie van de bril en noemt de mensen die er eentje kopen 'Glass Explorers.' Hoe cool ben je dan? Heel cool, natuurlijk. Door die schaarste gaat de vraag ook omhoog. Gadget-liefhebbers willen immers niets liever dan op de voorgrond treden van deze digitale revolutie. Als je Glass hebt, dan hoor je erbij.
Daarnaast wíllen we heel graag dat Glass ons leven gaat veranderen. Google schetst een toekomst waarin we graag willen leven. We willen immers niet meer constant voorover gebogen aan onze smartphone gekluisterd zitten. We willen vooruit kijken. De wereld om ons heen bewust meemaken, terwijl we toch van elk digitaal gemak voorzien zijn. Het is de logische volgende stap.
'Wat moet je er mee?'
Het succes duurt echter maar kort. Om Glass te laten slagen, moeten niet alleen een handjevol nerds de bril willen. De gemiddelde consument moet er ook voor zwichten, maar doet dat allerminst.
De bril blijkt een ongemakkelijke nerd-gadget te zijn. Toegegeven, het apparaat zit nog in de ontwikkelfase en er mankeert nog een hoop aan. Maar zelfs de die-hard fans vinden de spraakbesturing ingewikkeld, het besturingssysteem traag en het ding zit ongemakkelijk op je hoofd.
Daar komt bovendien bij dat er zeker in het begin nog amper apps bestaan voor de Glass. Grote ontwikkelaars als Evernote gaan meteen aan de slag met de bril, maar het ontwikkelen van goede apps blijkt lastig en veel ontwerpers wagen zich er na een tijdje niet meer aan. Er bestaan al wel een hoop professionele toepassingen, zoals voor monteurs of voor chirurgen. Die lijken wel enigszins interesse in het apparaat te hebben. Voor consumenten blijft het aanbod echter mager.
Elite
Al snel komen gebruikers erachter dat Google Glass in de praktijk maar weinig toevoegt. Notificaties zijn helemaal niet zo makkelijk leesbaar en de bril bespaart je weinig tijd. Voor het uitvoeren van de meeste handelingen ben je juist meer tijd kwijt dan het oplevert.
Wat ook niet meehelpt, is die aanvankelijk populaire beperkte beschikbaarheid. Glass wordt een pedant product, iets wat alleen de elite kan dragen die vooruitstrevend is én 1500 dollar plus een tripje naar Amerika kan veroorloven.
Privacy
Maar het grootste imagoprobleem van Google Glass zit hem in die vervelende camera aan de voorkant. Dat is voor het grote publiek ontegenzeggelijk de doodssteek voor de bril. Voornamelijk door die groep wordt er vraagtekens bij het nut ervan gezet. De nadelen daarvan lijken veel groter dan de voordelen.
Je ziet of hoort namelijk niet dat je gefilmd wordt. Tenzij je recht voor degene staat in een stille ruimte, dan heb je misschien geluk. Maar in het openbaar vervoer of in een drukke straat? Als je gesteld bent op je privacy, moet je er vanuit gaan dat elke Glass-drager datgene opneemt waar hij naar kijkt. Toch een ongemakkelijke gedachte.
Overigens blijkt het in de praktijk helemaal niet zo makkelijk om alles te filmen met een Glass-bril. Om een heimelijke foto te maken, moet je hardop "Ok Glass, take a picture" zeggen of de knop handmatig indrukken. Bovendien is filmen een ramp, want de bril wordt bloedheet en de accu gaat maar een uurtje mee.
Eng
Google ziet met lede ogen toe hoe Glass-dragers al dan niet terecht van hippe, vooruitstrevende gasten voor het publiekelijk oog transformeren in gluiperige, vieze mannetjes die je overal stiekem kunnen filmen. De gadget wordt verboden in bioscopen, cafés, restaurants, waar niet eigenlijk? De term Glasshole is geboren.
Explorer Editions belanden in de kringloopwinkel, want je kan er simpelweg niet meer fatsoenlijk mee over straat. Je wordt met argusogen aangestaard. Nog voordat de wearable voor iedereen te koop is, willen de eerste eigenaren er alweer vanaf. Gedoemd te mislukken, dat is de gedachte die overblijft van Googles vooruitstrevende gadget.
Concurrentie
En dat net terwijl Google de Glass-bril juist in de markt aan het zetten is voor een breder publiek. Glass maakt zijn opwachting op de catwalk, waar verschillende hippe modellen worden getoond. De boodschap daarvan is duidelijk: gadgets kunnen ook modieus zijn. Je hoeft er helemaal niet uit te zien als half mens, half robot. Google Glass past uitstekend bij de rest van je garderobe.
Andere bedrijven zitten ondertussen ook niet stil. Microsoft zou aan een concurrerende wearable werken, net zoals Samsung. Maar Toshiba en Sony presenteren ook daadwerkelijk een eigen Glass-variant. Sony weet ondertussen maar al te goed wat het imago van een dergelijke gadget is en mikt met zijn SmartEyeGlass vooralsnog vooral op het bedrijfsleven. Daar heeft de bril wellicht meer bestaansrecht.
Hoop
Google geeft de hoop nog niet helemaal op. Glass wordt doorontwikkeld en wie weet zien we de bril ooit nog eens de massaproductie ingaan. De kans lijkt klein dat het grote publiek de wearable gaat omarmen, maar de veelbelovende techniek verdwijnt niet zonder slag of stoot de prullenbak in. Daarvoor is de potentie te groot, en de concurrentie te moordend. De toekomst waar we echter zo kort geleden nog van droomden, is een stuk verder van ons af dan gehoopt.