Roaming is verleden tijd: eindelijk internetten op vakantie
Vergeet wat je weet over roaming: je mobiele abonnement is vanaf vandaag in de hele Europese Unie te gebruiken en soms ook daarbuiten. Kunnen we nu echt zorgeloos mobiel internetten op vakantie? Waar en wanneer is wifi een mogelijk alternatief? We praten je helemaal bij over roaming.
Bellen en internetten in de Europese Unie (EU) wordt een stuk toegankelijker: vanaf half juni mogen providers geen extra kosten meer rekenen voor het zogenaamde roamen. Verbruik in andere EU-lidstaten gaat voortaan uit uw bundel. De onderhandelingen verliepen stroef: twaalf landen, waaronder Nederland, vonden het tarief dat providers elkaar onderling in rekening brengen te hoog.
De zuidelijke landen profiteren juist van hoge groothandelstarieven, dankzij zomerse toeristenstromen. Ook wordt gevreesd voor misbruik: in Estland kost een doorsnee abonnement zo’n acht euro per maand, in Hongarije 57 euro. Daarom geldt de voorwaarde dat u woont in of een stabiele band hebt met het land waar je het abonnement afsluit: je bent er student, hebt er tijdelijk werk, of bent een grenswerker.
Voorwaarden
Om misbruik tegen te gaan, mogen providers bijhouden waar je je abonnement gebruikt. Maar pas na vier maanden mogen ze ook actie ondernemen. Vertoef je in die periode meer dan twee maanden in het buitenland (en verbruik je er meer dan thuis), dan kunnen ze maatregelen treffen, zoals een toeslag berekenen. Nederlandse providers hanteren de voorwaarde dat je een abonnement tot zestig dagen per (contract)jaar in het buitenland mag gebruiken. Bij KPN geldt een telefoontje naar een ander EU-land ook al als een dag.
Alle providers moeten zich natuurlijk houden aan de roaming-afspraken voor de EU maar enkele providers betrekken er ook landen als Noorwegen, IJsland en zelfs Turkije bij (zie kader). Kijk je contract er eens op na: in welke landen mag je roamen tegen EU-tarief? Is je datalimiet toereikend, nu je die niet alleen in Nederland maar (met beperkingen) in de hele EU mag verbrassen?
Dure vakantielanden
Turkije, de Verenigde Staten, Australië en Canada zijn in trek als vakantiebestemmingen. Maar met wat voor telefoonkosten moet je rekening houden? De duurste abonnementen van KPN en T-Mobile zijn ook in de VS en/of Canada te gebruiken. In andere gevallen moet je betalen naar verbruik of een voordeligere bundel aanschaffen. In bovengenoemde landen en andere belangrijkste bestemmingen buiten Europa rekenen KPN en T-Mobile 2,50 euro per MB voor internettoegang. Vodafone rekent 9,10 euro per MB in de VS en Canada maar slechts 0,24 euro per MB in Australië en Turkije. Bij de nieuwe Red- en Black-abonnementen gaat Turkije uit de bundel.
Voordeelbundels maken het betaalbaarder. Zo dekt bijvoorbeeld KPN de veertig populairste bestemmingen af met de Wereld Bundel Voordeel met eenheden die je kunt gebruiken als belminuut, sms of MB internet (9,99 euro voor honderd eenheden of 39,99 voor vijfhonderd eenheden). Ook Vodafone en T-Mobile hebben passende voordeelbundels, afhankelijk van je abonnement. Wordt het je te prijzig, dan kun je altijd overwegen om een plaatselijke simkaart aan te schaffen. Dat is zeker nuttig als je langere tijd in een land verblijft. Ook wifi kan een goed alternatief zijn voor mobiel internet.
Alternatief: hotspots
Met name op vaste locaties als hotelkamer, café of restaurant is wifi handiger dan mobiel internet. Zulke hotspots beperken je zeker niet tot Starbucks, Burger King en McDonalds: in populaire Europese steden zijn genoeg charmante barretjes met gratis wifi te vinden. Een app als WiFi Map helpt dit soort plekken te vinden en verraadt ook meteen het wachtwoord. Als je constant onderweg bent zijn hotspots minder praktisch, nog los van eventuele tijds-, data- of snelheidslimieten.
Publieke hotspots beperken soms de toepassingen die je kunt gebruiken en ze hebben een slechte reputatie wat veiligheid betreft. Commerciële providers als Boingo bieden toegang tot een enorm aantal hotspots op abonnementsbasis, met verbindingsgemak en veiligheid als voornaamste toegevoegde waarde. Steeds meer steden bieden gratis stadswifi, bijvoorbeeld rond publieke gebouwen en parken. Naast andere beperkingen houden deze wifi-punten vaak de openingstijden van de bewuste locatie aan.
Wetswijzigingen
In Duitsland moet je met een vergrootglas zoeken naar cafés en restaurants met gratis wifi – of wlan, zoals de Duitsers het noemen. De strikte Duitse wetgeving stelt eigenaren aansprakelijk voor illegale activiteiten op hun netwerk, de zogeheten Störerhaftung. De meest ridicule bepalingen zijn gelukkig geschrapt. Dat maakt langzaam de weg vrij voor stadswifi, want ook op dat punt loopt Duitsland erg achter. Berlijn wachtte niet op de wetswijziging: Europa’s belangrijkste start-up-stad opende vorig jaar al een publiek wifi-netwerk met honderden toegangspunten – het moeten er uiteindelijk 650 worden.
Ook in Italië was een wetswijziging nodig, in 2013, om publieke wifi in het zadel te helpen. Een registratie volstaat tegenwoordig meestal om toegang te krijgen. Ook financiële problemen helpen netwerken soms om zeep, zoals in Dublin: het bedrijf dat een gratis publiek wifi-netwerk leverde ging failliet. Diverse Nederlandse bedrijven kunnen erover meepraten.
Grote steden
Grote steden wereldwijd beschikken inmiddels over stadswifi. New York is trendsetter en creatief: zelfs reclamezuilen en oude telefooncellen worden omgebouwd tot hotspots. Melbourne is rijkelijk laat maar ambitieus: het startte september vorig jaar met een groot gratis wifi-netwerk dat tot de meest geavanceerde ter wereld moet gaan behoren. Londen telt drie grote aanbieders, deels gericht op betalende klanten. Ook veel andere Britse steden gaan draadloos.
Parijs kent driehonderd openbare plekken met gratis wifi, onder meer in parken, stadstuinen, bibliotheken en musea. Barcelona telt er bijna zeshonderd en ook Madrid en Bilbao zijn goed voorzien. Dankzij Free Italia Wifi kent Milaan sinds 2013 gratis wifi, net als bijvoorbeeld Rome, Pisa, Siena en Florence. In Florence geeft ook de Firenzecard+ toegang tot een groot aantal wifi-hotspots (en het openbaar vervoer), maar sinds 2016 moet je wel vijf euro bijbetalen bovenop de basiskaart (72 euro). Met die basiskaart kun je talloze musea bezoeken zónder in de rij te hoeven staan. In het historische centrum van Venetië, waar een netwerk met tweehonderd wifi-hotspots is opgebouwd, is niets gratis voor toeristen: wifi-toegang kost vijf euro voor 24 uur.